HonaredefaView

تاریخ تولد : 1396/5/31
تاریخ شهادت/وفات : 1396/5/31
شهید مصطفی اردستانی
شهید مصطفی اردستانی در سال ۱۳۲۸ در روستای قاسم‌آباد شهرستان ورامین دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در ورامین گذراند و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۴۸ به خدمت سربازی اعزام شد. خدمت سربازی را به عنوان سپاه دانش در یکی از روستاهای اسفراین انجام داد. در سال ۱۳۵۰ وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد. پس از گذراندن مقدمات آموزش خلبانی در ایران، به منظور تکمیل دوره خلبانی به آمریکا اعزام شد و پس از اخذ دانشنامه خلبانی به ایران بازگشت. با درجه ستوان دومی در پایگاه چهارم شکاری دزفول به عنوان خلبان هواپیمای اف-۵ و در سال ۱۳۵۹ به عنوان افسر خلبان در پایگاه شکاری تبریز مشغول خدمت شد. برگزاری جلسات متعدد قرآن، ارتباط بسیار نزدیک با مردم به‌خصوص بازاريان تبریز، دعوت شهدای بزرگوار و والامقام چون شهید «آیت‌الله بهشتی» و «دکتر چمران» و سخنرانی‌های متعدد برای نيروهاي پایگاه تبریز و مردم، برخی از فعالیت‌های اوست. عشق و علاقه ایشان به امام خمینی(ره) و مسئولین نظام به‌خصوص شهید بهشتی در حد بی‌نهایت بود. وی در سال ۱۳۶۰ به عنوان فرمانده پایگاه پنجم شکاری امیدیه انتخاب و در این پایگاه مشغول خدمت شد. علاوه بر مسئولیت سخت فرماندهی، به خوبی از عملیات بیت‌المقدس پشتیبانی کرد و در این سمت میزبان ده‌ها هزار بسیجی بود و آنها را مانند برادران دینی خود در همة زمینه‌ها حمایت و پشتیبانی می‌کرد. در سال ۱۳۶۳ به سمت معاون عملیاتی پایگاه دوم شکاری منصوب شد. پس از سه سال انجام وظیفه در این مسئولیت، در سال ۱۳۶۶ به عنوان مدیر آموزش عملیات نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد. پس از شهادت سرلشکر خلبان عباس بابایی که معاونت عملیات نیروی هوایی را عهده‌دار بود، شهید اردستانی به این سمت (معاون عملیات نیروی هوایی) برگزیده شد تا سرانجام در ۱۵/۱۰/۱۳۷۳ بر اثر سانحه هوایی، به همراه فرمانده فقید نیروی هوایی سرلشکر شهید «منصور ستاری» و چند تن دیگر از هم‌رزمانش به آرزوی دیرینه‌اش رسید و به لقای معبود پیوست. خاطره‌ای از شهید در دفتر نشسته بودم که زنگ تلفن به صدا در آمد. گوشی را برداشتم، همسر شهید اردستانی بود. گفت: «آقای رحیمیان! محمد رفته حوزه امتحانی و راهش خیلی دور است، اگر ممکن است یک ماشین بفرستید او را بیاورند.» من نیز بدون اینکه تيمسار متوجه شود، ماشین فرستادم تا فرزندش را از حوزه امتحانی به منزل برساند. شب که تیمسار به منزل می‌رود، از امتحان و چگونگی رفتن محمد به حوزه می‌پرسد. محمد می‌گوید: «بابا، رفتنی خیلی اذیت شدم ولی برگشتنی راحت آمدم، ماشینی از اداره آمد و من را تا منزل آورد.» به اتاق رفتم. شهید اردستانی در حالی که عصبانی به نظر می‌رسید رو به من کرد و گفت: «آقای رحیمیان، شما به چه حقی برای بچه من ماشین می‌فرستی، مگر ماشین اداره برای بچه من است؟ از این پس حق نداری برای اعضاي خانواده من ماشین اداره را بفرستی!»